-Susma, Marpessa konuş; anlat ona... Dök içini. Bu sefer, bekleme.
-Peki, nasıl?
-En iyi yaptığın olanı yaparak; yaz.
Dünyam dönmeyi unuttu, ona olan bakışlarımın farkına vardığım gün. Bana öylesine güzel bakıyordu ki; aşık olmamak elde değildi. Sanki herkes yok oldu; sadece biz kaldık. Ona bakarken bütün hayatım boyunca yanlış bir melodiyle dans etmiş gibiydim. O an, tüm üzüntülerimin gereksizliğini; bugüne dek, 'aşk sandığım' duyguların, gelişi güzel bir hoşlantıdan ibaret olduğunu; onun bana baktığında anladım. Söyleyecek bir sürü cümlem varken, onu dinlemenin huzurlu oluşundan kuramadım hiç birini. Mühim olan, karşımdaydı ve anlatıyordu. Bizimle ilgili bir şey değildi anlattıkları ama dinliyordum. Oydu çünkü. Gözlerimi bir an bile ayırmıyordum...
-Sanırım aşık oluyorsun.
04.07.2012 00:34
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder