Sulusepken gözleriyle, gitme diyordu.
Donuk renklerin, benim yaşam kaynağım. Seninle bir ömür paylaşabiliriz. Söz, seni daha çok seveceğim. Sabahları gözlerimi açtığımda, göreceğim bir çift göz; seninki olsun...
Ne olur, gitme!
Ama gitmeliyim, dedim.
Dut ağacının gölgesine yığılmışım. Ellerim, bana ait değil. Ya yüzüm, öteki yüzüm; sen. Cümlelerimi tamamlayan, gülümseme sebebim, yap bozumun eksik parçası...
Ne olacağız şimdi?
Vakitsiz ölüm gibi; gece kızıllığındaki ayrılık...
Acımsıyordu hayat.
Acımıyordu bana...
Anlamsızlaştı öpüşmeler.
Kokun; kokulara bulandı, kaybettim seni.
Şehvetli sarılmaların yerine, omuzlarım düştü..
Firarda kalbim.
Ve ben seni çok özledim.
28.09.2012
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder