Ben ölürsem...

Ben ölürsem, o'na çok sevdi dersiniz.
O öyle çok sevdi ki, hep yalnız kaldı; sana olan aşkından. Sana geldi defalarca, geri döndü yüreğinin sokağından. Hep seni sevdi, yapamadı başkasıyla dersiniz.

Ben ölürsem, cenazemi o'nun evinin önünden geçirirsiniz. Son bi defa göreyim geçtiği yolları, ayak izlerini, kokusunu aldığı çiçekleri, büyüdüğü mahalleyi...

Ben ölürsem o'na , hala sakladığım sinema biletlerimizi verirsiniz, ondan kalan tek anı. Yazdığım yazılarım ve günlüğümü de... Belki okur da anlar; bir umut ya.

Ben ölürsem, annem ve babam hiç ağlamasın. Bensiz daha çok dalaşırlar birbirlerine, minik kızları olmayacak artık. Merak etmeyin, yanınızda olacağım; siz göremesiniz de. Odamı değiştirmesinler hiç, woswos oyuncaklarım yerli yerinde dursun. Kimse yatmasın yatağımda, bir tek ağabeyim yatsın. Onunla az kavga etmedik, o oda için. Severim, kıyamam ona.

Ben ölürsem, dostlarım beni unutmasın.

Ben ölürsem, onun kokusunu sıkarsınız tabutuma, giderken yanımda götüreyim.

Ben ölürsem, ona söylemediklerimi bilen dostlarım hepsini söylersiniz. Belki sizi anlar, beni anlayamadı da hiç.

Ben ölürsem, mezarımın yerini söylersiniz; hayatım boyunca beklediğim hiç gelmediği gibi yine beklerim ben.

Ben ölürsem,

Ben ölürsem, çok sevdi dersiniz.

Çok sevdi.

18.05.2012 10:17 Cuma