Dün gece yatmadan önce, dua ettim.
Bütün eskileri aklımdan çıkar ve yeni bir hayata beni uyandır" dedim. Ve şu an o kadar huzurlu ve mutluyum ki. Canım acımıyor artık, ellerim üşümüyor. Gözlerim yine eski rengiyle bakıyor, toz pembe!
Gerilerken, bir anda hamle yaparak hayatı ŞAH-MAT ettim!
Mutluyum ve hep olacağım.. İç huzurumu buldum... Ve affettim geçmiştekleri, herkesi ve herşeyi..
Yaşanmışlıklar, bana tecrübe oldu. Hatırladıkça üzülmüyorum sadece yaptığım hataların farkına varıp, şimdi ve gelecekte yapmayacağımı biliyorum.
Farkında olmak güzel birşey.
Farkındalık.
Bunu hayata geçirebilmek önemli. Ve ben başardım! Yaptım bunu :)
Tecrübelerime dayanarak söylüyorum, koskoca 2 yılımı heba etmişim.
Neye yaradı?
Ağladım, üzüldüm, günlerce bir lokma yemek yemedim.
Sürekli melankoli, sürekli olumsuzluk, sürekli acı...
Ama tek iyi yönü: yazıyorum..
Tek bu kaldı, iyi dediğim bir kaç olaydan biri.
Kendimi yazarken bulmak...
Bundan sonra acılara değil, mutluluk ve güzelliğe yazıyorum..
Herkesin birinin şerefine içtiği gibi..
09.06.2011 10:00
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder