Kelimelerimle boğun beni, yazdıklarımla, sonum onlardan olsun..
Yaşam çok geldi bana, artık SON geldi..
Sıkılıyorum, yazıyorum..
Ağlıyorum, yazıyorum..
Seviniyorum, yazıyorum..
Her anımda yazıyorum..
Yazmayı seviyorum, söylemeyi, bir şeyler anlatmayı, anlaşılmayı...
Ama bunalıyorum da, aklımdaki soru işaretlerini yok edemiyorum, bir türlü. Nereye gitsem, ne yapsam, kimi dinlesem de olmuyor, gitmiyorlar! Cesaretimle o soruları, sahipleri soruyorum ama cevap yok...
Zihnimde yarattığım, kişiler, olaylar, olmayası saçmalıklar var..
Durduk yere, dalıp gidiyorum. Kendi kendime konuşmalarım... Hayali(m) nerede? Özledi(ği)m!
Uykularım kaçıyor, gecenin ^üçünde uyanıp, hıçkırıklara boğuluyorum, gördüğüm rüyayı tekrar göremeyeceğimi bilme duygusuyla..
Keşkeler, amalar, bilseydimler...
Gençken yapılan hatalar, hiç olmadık birine duyulan : öfke, nefret, kin, aşk, sevgi... Hepsi bir arada..
Hatırlamak istemeyip, hiç ummadık bir anda aklına düşen de o.
Kahkahalarla gülerken, en mutlu anında aklına gelip, yüzünün düşmesini sağlayıp gözlerini dolduran da o.
Her şey de ve her yer de o.
Terk et beni, beni bana bırak da git!
Ben yazmaya devam ederim, ama sen olma yazdıklarımda..
Tek (kalp)sancım o !
23.05.11 10:46
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder