Dokundu bana...
Aşk'la dokundu. Oysa fark etmedi bile.
Çünkü görmedi, baktı ama görmedi beni...
Belki de görmemezlikten geldi.
İçimi de bu acıttı ya.
Sevdim onu, tanrı gibi sevdim.
Cehenneme gideceğimi bile bile, onu burada cennetim kabul ettim. Dualarımı ona ettim, onu dilemedim; O'ndan diledim. O'nu görmek için uyudum hep, rüyalarımda olsun diye gece yatarken adını okudum, kalbime sürdüm. Sol yanımda o var diye, sağıma yattım. Kabus gördüğüm zamanlarda, 'anne' yerine onun adını söyledim.
Sonra göremez oldum.
Nereye gitmişti?
Seviliyordu...
Sevmiyor muydu?!
Sevmiyordu.
Benim hayal dünyamda o vardı, onunkinde ben yoktum.
Sorun da buydu!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder