Kıyamet Günü, Bugün!

Vurdum hayatın dibine de çıkamadım geri. Çırpındıkça, daha da saplandım kaldım orada.
Hayatın bana getirdiklerine sevinmekten çok, benden götürdükleriyle ilgilendim de; kendimi umutsuzlukla büyüttüm. Çocukken kurduğum hayallerimi, sakladım arkama; bana sunulan mutluluklardan kaçtım. Bir gün gelir de elimden alılar diye; ceplerimde sakladım onları.
Korktum; çok korktum.
Cebimde sakladığım; koruduğumu düşündüğüm hayallerimi kendim kırmıştım. İnsan kendi kendine en çok zarar verirmiş.
Verdim de, evet ben yaptım. Çok üzdüm kendimi, en saçma konular da saatlerce ağladım. Beni umursamayan, lafta seven, yapmacık sevgi dolu davranışlarıyla çevrem de dolananlar sayesinde kendimi boğdum.
Evet, öldürdüm beni. Yaptım en sonunda.
Kurtuldum ondan. Çok istediğiniz, bıktığınız, gitsin diye gözünün içine baktığınız o kızdan kurtuldum.
Zamanı gelmişti, gitmenin.
Direndim, direndim; dayanamadım.
Bittim.
Yoruldum, soğudum, soğutuldum.
Öldüm.
Kıyamet gününü bekliyorum, yeniden dirilmeyi ve kırılan hayallerimin katillerini sorgulamayı. Yaptıklarının yanına kar olduğunu sananların, o suratlarındaki ifadeyi görmeyi. Gülme sırası bende.
Yaptığım delilik? Evet, ama bende pek normal sayılmam hani. 09.12.2011 11:03 Cuma