Yalan

Kaçak yaşıyorum.
Beni sevenlerden, sevdiklerimden; olabildiğince kaçıyorum. Hiç bir neden yokken, yok oluyorum birden. Çünkü sebepsiz hayatımda, sonuçlara odaklı yaşamıyorum.
Kimseyi önemseden, sadece hayallerimi takip ediyorum. Kimse içinde vazgeçmiyorum onlardan. Olması gerekitiği gibi. Fazla kafa yorup da yılmıyorum hiç.
Sürekli de yazmıyorum, kurgulamıyorum kafamda olanları-olacakları... O an ki mutluluğumun sebebi ne ise onunla mutlu olmaya devam ediyorum. Ayrıca mutsuzda değilim, dışarıdan nasıl göründüğüm de umrumda değil hani.
Aslında yalan söylüyorum... Ufak çocuk misali kandırılıyorum, şeker yerine mutlulukla. Ardından ağlamaklı baka kalıyorum tüm aşklara. Toz pembe görünenler, zifiri karaya bulanıyor ve ben kala kalıyorum; hepsi bu.

02.08.2011 17:15